ಮಾತು


ಆರ್ಟ್ ಆಫ್ ಲಿವಿಂಗ್ ನ basic course ಶಿಬಿರದಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಲು ಹೋಗಿದ್ದೆ. ಒಂದು ದಿನ ಶಿಬಿರದಲ್ಲಿ, ಗುರುಗಳು ಅತ್ಯಂತ ಆಸಕ್ತಿಕರ ವಿಷಯವೊಂದನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಿರುವಾಗ ಹಿಂದಿನ ಸಾಲಿನಿಂದ ಹೆಂಗಸರ ಗುಸು ಗುಸು ಕೇಳಿಸಲು ಶುರುವಾಯಿತು. ಆಗ ನಮ್ಮ ಗುರುಗಳು "ಮಾತೆಯರೇ, ಮಾತು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಿ, ಸ್ವಲ್ಪ ಈ ಕಡೆ ಗಮನ ಕೊಡಿ ಎಂದರು". ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ ವಿಷಯವನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ಅಲ್ಲಿಗೇ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಮಾತಿನ ಮಹತ್ವದ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿದರು. ವಾಕ್ ಶಕ್ತಿಯ ಅಧಿದೇವತೆ ವಾಕ್+ದೇವಿ = ವಾಗ್ದೇವಿಯ ಅಥವಾ ಸರಸ್ವತಿಯ ಆರಾಧನೆ ಮಾಡುವ ವಿಧಾನವೆಂದರೆ ಒಳ್ಳೆಯ ಮಾತನಾಡುವುದು ಎಂದು ಹೇಳಿದರು. ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ "ಮಾತೇ ಸರಸ್ವತಿ ಮಾತೆ" ಎಂದು ಒತ್ತಿ ಹೇಳಿದರು!

Kuch dil ne kaha...kuch bhi naheen


My father had a big collection of old Hindi songs cassettes. There were many cassettes of Lata Mangeshkar's songs also. "Hits of Lata Vol 1, 2...", "Sad songs of Lata", "Romantic hits of Lata"... By the age of 9, I was aware of almost all the famous songs of Lata. There was one song "Dheere dheere machal" from the movie Anupama. I liked that song very much. Those days, neither there was TV at home, nor the computer/internet. Later, in my college days I happened to see the movie "Anupama" in a TV channel. It was such a beautiful movie. There was another amazingly melodious song "Kuch dil ne kaha..." in that movie. Somehow it had missed to appear in all the Lata's cassettes I knew. The song's picturization is beautiful, the song is melodious, Sharmila Tagore is elegance personified. Kaifi Azmi's words, Hemant Kumar's music and Lata's voice will take us to some dream land. I had come across an article about this movie in a news paper. As per that, Lata had severe cold during the song recordings of "Anupama", she was not at all comfortable to sing any song. But Hemant Kumar was not ready to take any excuses and he was very confident that Lata could really sing well, in spite of cold.

After listening to this song we can never imagine that Lata's voice was at its worst when she sang this!

Mom-kid jugal bandi :-)


It's holi time! Yesterday I happened to listen to this conversation between a mom and her kid.
Kid was seeing some fancy models of pichkaris in a shop.

Mom: You bought those hot wheel toys?

Kid: Yeah mom.

Mom: That's it, lets go.

Kid (looking at pichkaris): Wait, I am seeing these.

Mom: You can see them, I have no problem with seeing.

Last month I had come across similar situation in some other shop.

Kid: What is this mom?

Mom: Beta, it is a toy. If you press it plays music just like the keyboard that you already have.

Kid: But I don't have THIS!

Mom: Oh! Come on! You can't have everything. There are so many things in this world!

ಪುಟ್ಟಾ ಪದಕೋಶ

ಪುಟ್ಟಾ ಪದಕೋಶ (ಪುಟ್ಟಾ, ನನ್ನ ಅಣ್ಣನ ಮಗಳು)





ಪೀಯಣ್ಣ:


ರಾತ್ರಿ 'ಪೀ' 'ಪೀ' ಎಂದು ವಿಸಿಲ್ ಹಾಕುತ್ತ ಬರುವ ಬೀಟ್ ಪೋಲಿಸ್ ನನ್ನು ಕರಯುವುದಾಗಿ ಹೆದರಿಸಿ ನನ್ನ ಅತ್ತಿಗೆ ಪುಟ್ಟಾಳನ್ನು ಮಲಗಲು ಒತ್ತಾಯಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಹೀಗಾಗಿ ಅವನ ಹೆಸರೇ "ಪೀಯಣ್ಣ" ಎಂದಾಯಿತು. ಅವನಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೆ, ಬರಬರುತ್ತಾ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಕಾಣುವ ಪೊಲೀಸರು, ಸೆಕ್ಯುರಿಟಿ ಗಾರ್ಡ್ ಗಳು, ಪೀ ಪೀ ಊದುತ್ತ ಭಿಕ್ಷೆಗೆ ಬರುವ ಭಿಕ್ಷುಕ ಎಲ್ಲರೂ "ಪೀಯಣ್ಣ" ಗಳೇ ಆದರು.

ಪೀಯಕ್ಕ:

ಅಣ್ಣ ಇದ್ದ ಮೇಲೆ ಒಬ್ಬ ಅಕ್ಕ ಕೂಡ ಇರಬೇಕು ಎನ್ನುವುದು common sense ಅಲ್ಲವೇ! ಪುಟ್ಟಾಗೋಸ್ಕರ ಪೀಯಕ್ಕನ ಅವತಾರ ಹೇಗಾಯಿತು ಎಂದು ಈಗ ತಿಳಿಯೋಣ. ಒಮ್ಮೆ, ಕಾರಿನಲ್ಲಿ ಹೋಗುವಾಗ, ಕಿಕ್ಕಿರಿದ ಟ್ರಾಫಿಕ್ ನಲ್ಲಿ, ಸಿಗ್ನಲ್ ಬಳಿ ಕೆಳಗೆ ಇಳಿಯಬೇಕೆಂದು ಪುಟ್ಟಾ ಹಠ ಮಾಡತೊಡಗಿದಳು. ಒಳಗಿದ್ದವರಿಗೆಲ್ಲಾ ಕಿರಿಕಿರಿ! ಆಗ ನಪುಂಸಕರು ಚಪ್ಪಾಳೆ ತಟ್ಟುತ್ತ
ಭಿಕ್ಷೆಗೆ ಬಂದರು. ಅವರು ವಿಕಾರವಾಗಿ ಅಲಂಕಾರವನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಆಗ ಜಾಣ ಅತ್ತಿಗೆ ಹೀಗೆ ಹೇಳಿ ಪುಟ್ಟಾಳ ಹಠಕ್ಕೆ ಕಡಿವಾಣ ಹಾಕಿದರು "ಪೀಯಣ್ಣ ಥರ ಇವ್ರು ಪೀಯಕ್ಕ, ಜಾಸ್ತಿ ಗಲಾಟೆ ಮಾಡಿದ್ರೆ ಎತ್ಕೊಂಡು ಹೋಗ್ತಾರೆ, ಸುಮ್ನಿರು"! ಆಗಿನಿಂದ ಪೀಯಕ್ಕನನ್ನು ಗುರುತಿಸುವಲ್ಲಿ ಪುಟ್ಟಾ expert ಆದಳು!!


ಭಗ್ ಪೇಂಟಿಂಗ್:

ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಹೊರವಲಯಗಳಲ್ಲಿ, ಇಲ್ಲವೇ ಹಳ್ಳಿಗಳ ಕಡೆ ನಾವು ಪ್ರವಾಸಕ್ಕೆ ಹೋಗುವಾಗ ವಿಧ ವಿಧವಾದ ಬಣ್ಣ ಬಳೆದಿರುವ ಮನೆಗಳನ್ನು ನೋಡಿ ಪುಟ್ಟಾ ಉದ್ಗಾರ ತೆಗೆಯುತ್ತಿದ್ದುದು ಹೀಗೆ "ಭಗ್ ಪೇಂಟಿಂಗ್, ಭಗ್ ಪೇಂಟಿಂಗ್ ..." ಎಂದು. ಅವಳ ಕಲ್ಪನೆಯಲ್ಲಿ ಭಗ್ ಬಣ್ಣ ಎಂದರೆ ಫ್ಲೊರಸೆಂಟ್ ಹಳದಿ, ಕೇಸರಿ, ನೀಲಿ, ಹಸಿರು ಇತ್ಯಾದಿ. ಇಂತಹ ಬಣ್ಣಗಳ ಗೋಡೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಮನೆ ಕಂಡ ಕೂಡಲೇ ಪುಟ್ಟಾ ಅಸಹ್ಯ ಪಟ್ಟುಕೊಂಡು "ಭಗ್ ಪೇಂಟಿಂಗ್" ಎಂದು ತೋರಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಹೌದು, ಈ 'ಭಗ್' ಎನ್ನುವ ಪದ ಬಂತಾದರೂ ಹೇಗೆ? ನಮ್ಮಣ್ಣನ ಅಚ್ಚುಮೆಚ್ಚಿನ ಬೈಗುಳಗಳ ಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ "ಬಕ್ವಾಸ್" ಎನ್ನುವುದೂ ಒಂದು. ಕೆಲವು ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ, "ಬಕ್ವಾಸ್" ಎನ್ನುವುದು "ಬಕ್ಕ್ವಾಸ್" ಎಂದಾಗಿ, 'ಕ' ಮೇಲೆ ಹಾಕುವ ಒತ್ತಡ ನೋಡಿ ನಾವು ಅಣ್ಣನ ಮೈ ಎಷ್ಟು ಉರಿಯುತ್ತಿದೆ ಎಂಬುದರ ಅಂದಾಜನ್ನು ಹಾಕಬಹುದು. "ಬಕ್ವಾಸ್" ನಲ್ಲಿ "ಬಕ್" ಎನ್ನುವುದಷ್ಟೇ ಉಳಿದುಕೊಂಡು, 'ಬ' ಎನ್ನುವುದು 'ಭ' ಆಗಿ, 'ಕ' ಕಾರದಲ್ಲಿ ಗ' ಕಾರ ಆದೇಶವಾಗಿ, ಈ "ಭಗ್" ಎನ್ನುವ ಪದ ಉದ್ಭವವಾಯಿತು!

ಬಕ್ ಪ್ರಭಾವ 

ಭಗ್ ಎನ್ನುವ ಪದ ಹೇಗೆ ಉದ್ಭವವಾಯಿತು ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ actually ಹಲವಾರು theory ಗಳಿವೆ. ಮೇಲೆ ಉಲ್ಲೇಖ ಮಾಡಿರುವುದು ಒಂದಾದರೆ ಇನ್ನೊಂದನ್ನು ಈಗ ಹೇಳುತ್ತೇನೆ. ಪುಟ್ಟಾ, ತನ್ನ ತಾಯಿಯ ತವರಿಗೆ ಹೋದಾಗ, ಅಡಿಗೆ ಮಾಡಲು ಬರುವ ಹೆಂಗಸಿನ ಜೊತೆ ಗೆಳೆತನ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದಳು. ಅವಳಿಂದ ಕನ್ನಡದ ಒಂದು ಸಾಲನ್ನು ಕಲಿತಿದ್ದಳು "ಬಕ್ ಬಾಯಿ, ಬೆಕ್ಕಿನ್ ತಾಯಿ, ಏನ್ ಹಡದ್ರೂ ಕರಿ ಕುಂಬಳಕಾಯಿ" ಅಂತ. ಇದರಿಂದಾಗಿ 'ಬಕ್' ಎನ್ನುವುದು ಬೈಗುಳವಾಗಿ ಬಳಕೆಯಾಗತೊಡಗಿತು. 'ಬಕ್ ಪೇಂಟಿಂಗ್' ಎನ್ನುವುದೇ 'ಭಗ್ ಪೇಂಟಿಂಗ್' ಎಂದು ಆಗಿದ್ದರೂ ಆಗಿರಬಹುದು. ಅದಿರಲಿ, ಈ 'ಬಕ್' ಎನ್ನುವ ಪದ ಎಲ್ಲೆಡೆ ಪ್ರಚಲಿತವಾಯಿತು. ಕೆಟ್ಟದಾದ, ಅಸಹ್ಯವಾದ ಯಾವುದೇ ವಸ್ತುವನ್ನೂ, ಇಷ್ಟವಾಗದ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನೂ ವರ್ಣಿಸಲು 'ಬಕ್' ಪದಪ್ರಯೋಗವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಕೆಲವು ಉದಾಹರಣೆಗಳು ಹೀಗಿವೆ:

೧) ಇವತ್ತು ನೋಡಿದ ಸಿನಿಮಾ ಬಹಳ ಬಕ್ ಇತ್ತು
೨) ಆ ಬಕ್ಕಿ ಇವತ್ತು ಕಂಡಿಲ್ಲ ( irritate ಮಾಡುವ ಹುಡುಗಿ ಬಕ್ಕಿ)  
೩) ಬಕ್ ನನ್ ಮಗ ಸಡನ್ನಾಗಿ ಬ್ರೇಕ್ ಹಾಕ್ದ
೪) ಶಕೀಲ ಬಕೀಲ (ಗೋಳು ಹೊಯ್ದುಕೊಳ್ಳುವ ಕೆಲಸದ ಹುಡುಗಿ ಶಕೀಲ ಆದಳು ಬಕೀಲ!)

ಹೀಗೆ ...ಮುಂದುವರೆಯಿತು

ಹೊಸ ಹಾಡು: 

"ತುತ್ತು ಅನ್ನ ತಿನ್ನೋಕೆ, ಬೊಗಸೆ ನೀರು ಕುಡಿಯೋಕೆ...

ತುಂಡು ಬಟ್ಟೆ ಸಾಕು ನನ್ನ ಮಾನ ಮುಚ್ಚೋಕೆ...

ಅಂಗೈ ಅಗಲ ಜಾಗ ಸಾಕು ಹಾಯಾಗಿರೋಕೆ.."

ಎಂದು ವಿಷ್ಣುವರ್ಧನ್ ಅವರು "ಜಿಮ್ಮಿಗಲ್ಲು" ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ಹಾಡಿದ್ದು ನಮೆಗೆಲ್ಲ ತಿಳಿದೇ ಇದೆ. ತುಂಬಾ ಪ್ರಸಿದ್ಧವಾದ ಹಾಡು. ಇದೇ ಹಾಡನ್ನು 2, 3 ವರ್ಷದ ಪುಟ್ಟಾ ಹಾಡಿದ್ದರೆ ಹೇಗಿರುತ್ತಿತ್ತು ಎಂದರೆ,

"ತುತ್ತು ಒಟ್ಟಿ ತಿನ್ನೋಕೆ, ಬೊಗಸೆ ನೀಉ ಕುಡಿಯೋಕೆ...

ತುಂಡು ಬಟ್ಟೆ ಸಾಕು ನನ್ನ ಮಾನ ಮುಚ್ಚೋಕೆ...

ಅಂಗೈ ಅಗಲ ಊಮು ಸಾಕು ಹಾಯಾಗಿರೋಕೆ..."

2 , 3 ವರ್ಷದ ಪುಟ್ಟಾಗೆ 'ರ' ಕಾರವನ್ನು ಉಚ್ಛಾರ ಮಾಡಲು ಬರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಹೀಗಾಗಿ ರೊಟ್ಟಿಯನ್ನು ಒಟ್ಟಿ ಎಂದೂ, ರೂಮನ್ನು ಊಮೆಂದೂ ಉಚ್ಛಾರ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ನಡುವೆ ಹೀಗೊಂದು ಸಂಭಾಷಣೆ ನಡೆದಿತ್ತು.

ನಾನು: ಪುಟ್ಟಾ ಏನ್ ತಿಂತಾ ಇದ್ದೀಯ?

ಪುಟ್ಟಾ: ಒಟ್ಟಿ

ನಾನು: ಆ ಏನು?

ಪುಟ್ಟಾ: ಒಟ್ಟಿ ತಿಂತಾ ಇದ್ದೀನಿ ಒಟ್ಟಿ!!

ನಾನು: ಅಮ್ಮ ಎಲ್ಲಿ?

ಪುಟ್ಟಾ: ಊಂ

ಎರಡನೇ  ಬಾರಿ ನಾನು "ಆ?" ಎಂದು ಕೇಳಲಿಲ್ಲ. ಅವರ ಅಮ್ಮ ರೂಮಲ್ಲಿ ಇದ್ದಾಳೆಂದು ತಿಳಿಯಿತು!

ಮರೆತ ಪದಗಳು

4 ವರ್ಷದ ಪುಟ್ಟಾಳ ಜೊತೆಗೆ ಒಮ್ಮೆ ಕೋರಮಂಗಲದ 80ft ರೋಡ್ ಬಳಿ ಹೋಗುವಾಗ, ಈ ಮಾತುಕತೆ ನಡೆದಿತ್ತು.

ಪುಟ್ಟಾ: ಅತ್ತೆ, ಇಲ್ಲಿ ಒಂದೇನೋ "ಪುಟ್ ಪುಟಾಲಿ" ಅಂತ ಅಂಗಡಿ ಇದೆ. ಪಪ್ಪಾ ಜೊತೆ ಬಂದಾಗ ನೋಡಿದ್ದೆ.
ನಾನು: ಏನು? "ಪುಟ್ ಪುಟಾಲಿ" ಅಂತಾನಾ?
ಪುಟ್ಟಾ: ಹೌದತ್ತೆ (ತಲೆ ಕೆರೆಯುತ್ತ),  ಅದೇನೋ ಹೆಸರಿತ್ತು.


ಅವಳು ಯಾವ ಅಂಗಡಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ ಅಂತ ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಹೊಳೆದಿತ್ತು! ಅದು "ಲಿಲಿಪುಟ್"! ಆ ಹೆಸರನ್ನು ಅವಳಿಗೆ ಹೇಳಿದಾಗ ಅವಳು ತುಂಬಾ ಹುಮ್ಮಸ್ಸಿನಿಂದ "ಹಾಂ, ಅದೇ...ಅದೇ ಅಂಗಡೀನೆ!!" ಅಂತ ಉದ್ಗಾರ ತೆಗೆದಳು. "ಲಿಲಿ ಪುಟ್" ಅನ್ನುವ ಬದಲು "ಪುಟ್ ಪುಟಾಲಿ" ಅಂದಿದ್ದರ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿ ಹೇಳಿ ನಾವಿಬ್ಬರೂ ನಕ್ಕಿದ್ದೇ ನಕ್ಕಿದ್ದು.

ತಿರುಗು ಮುರುಗು

ಹೀಗೇ ಒಮ್ಮೆ ಧಾರವಾಡದ ವಿಶಾಲವಾದ ರಸ್ತೆಯ ಬದಿಯೊಮ್ಮೆ ನಾನು-ಪುಟ್ಟಾ ವಾಕ್ ಮತ್ತು ಟಾಕ್ ಮಾಡುತ್ತಾ ಇದ್ದೆವು. ರಸ್ತೆಯ ಎರಡೂ ಬದಿಯಲ್ಲಿ ತರತರಾವರಿ ಹಣ್ಣಿನ ಮರಗಳಿದ್ದವು. ಹಣ್ಣುಗಳಿಂದ ಕಿಕ್ಕಿರಿದಿದ್ದ ಚಿಕ್ಕ ಮರವೊಂದನ್ನು ತೋರಿಸಿ ನಾನು ಕೇಳಿದೆ, "ಪುಟ್ಟಾ ಇದ್ಯಾವ್ ಹಣ್ಣು ಹೇಳು?". ಅವಳು "ಕುಚೀ" ಅಂದಳು. ನನಗೋ ನಗು ತಡೆಯಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ವಿವರಿಸಿದೆ "ಪುಟ್ಟ ಅದನ್ನ ಸಪೋಟ ಅಥವಾ ಚಿಕ್ಕೂ ಅಂತಾರೆ". ಅದಕ್ಕೆ ಪುಟ್ಟಾ "ಹಾಂ, ಹಾಂ...ನಂಗೊತ್ತು, ಚಿಕ್ಕೂ ನೆ ಕನ್ಫ್ಯೂಸ್ ಆಗಿ ಕುಚೀ ಅಂದ್ಬಿಟ್ಟೆ ಅಷ್ಟೇ" ಅಂತ ಸಮರ್ಥನೆ ನೀಡಿದಳು!

ಪುಟ್ಟ ಪದ, ದೊಡ್ಡ ಪದ

ನಾನು: ಪುಟ್ಟಾ, ಯಾಕೆ ಪಪ್ಪಾ ತಂದ ಹೊಸ ಡ್ರೆಸ್ ಹಾಕ್ಕೊಂಡೆ ಇಲ್ವಲ್ಲ?
ಪುಟ್ಟಾ: ನಾನು ಹಬ್ಬಕ್ಕೆ ಹಾಕ್ಕೋತೀನಿ
ನಾನು: ಯಾವ್ ಹಬ್ಬ?
ಪುಟ್ಟಾ: (ನಿಧಾನಿಸಿ...ಯೋಚಿಸಿ) ರ-ಸ-ಸ-ತ-ಪ-ಮಿ ಗೆ ಹಾಕ್ಕೋ ಅಂತ ಅಜ್ಜಿ ಹೇಳಿದಾಳೆ

"ರಥಸಪ್ತಮಿ" ಎನ್ನುವ ಪುಟಾಣಿ ಪದ ಪುಟ್ಟಾಳ ಪುಟ್ಟ ಬಾಯಲ್ಲಿ "ರ-ಸ-ಸ-ತ-ಪ-ಮಿ" ಎಂದಾಗಿತ್ತು!

-ಸಶೇಷ

"Skill upgradation" ನ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆ ;-)

ಈ Competitive ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಕಾಲಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ, ಪರಿಸರಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ Skills update ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಲೇ ಇರಬೇಕು. ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ನಾವು ನಿಂತ ನೀರಾಗುತ್ತೇವೆ, ಯಾವುದೋ ಪ್ರವಾಹ ಬಂದು ಹೇಳ ಹೆಸರಿಲ್ಲದಂತೆ ಕೊಚ್ಚಿಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತೇವೆ.

ಗೊತ್ತು, ಗೊತ್ತು, ಇಂಥ ಸಾಕಷ್ಟು 'ಪ್ರಭಾವಶಾಲಿ' ಕೊರೆತಗಳನ್ನು ನಿಮ್ಮ ನಿಮ್ಮ ಮ್ಯಾನೇಜರ್ ಗಳು ನಿಮಗಾಗಲೇ ಕೊಟ್ಟಿರುತ್ತಾರೆ, ಕೊಡುತ್ತಾ ಇರುತ್ತಾರೆ. (ಇಲ್ಲಿ 'ಪ್ರಭಾವಶಾಲಿ' ಎಂದರೆ ಪ್ರಭಾವದ ಅಭಾವ ಇರುವ ಮಾತು ಎಂದರ್ಥ!).

ನಾನಿಲ್ಲಿ ಹೇಳಹೊರಟಿರುವುದು "Skill upgradation" ನ ಅಗತ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಕಣ್ಣಾರೆ ಕಂಡ ಉದಾಹರಣೆ.

ನಾನು, ಮೊನ್ನೆ ಕಾರಿನಲ್ಲಿ ಹೋಗುವಾಗ ಸೇಂಟ್ ಜಾನ್ ಸಿಗ್ನಲ್ ಬಳಿ ಕೆಲ ನಿಮಿಷ ನಿಲ್ಲಬೇಕಾಯಿತು. ಟ್ರಾಫಿಕ್ ಜಾಸ್ತಿ ಇತ್ತು. ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಸೀರೆಯುಟ್ಟು,  ಸೀಮೆ ಸುಣ್ಣದಂತೆ ಮುಖಕ್ಕೆ ಪೌಡರ್ ಬಳಿದುಕೊಂಡು  ನಪುಂಸಕರು  ನಿಂತ  ವಾಹನಗಳಿಗೆ  ಲಗ್ಗೆ  ಇಟ್ಟರು.  ನಮ್ಮ ಕಾರಿನ ಬಳಿಯೊಬ್ಬ ಬಂದು ಕಿಟಕಿ ಗ್ಲಾಸ್ ತಟ್ಟಿದ. ನಾವೇನೂ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸಲಿಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕವನು ತನ್ನ ಎರಡೂ ಕೈಗಳ ಬೆರಳುಗಳನ್ನು ಲಟ ಲಟನೆ ಮುರಿದು ಏನೋ ಶಾಪ ಹಾಕಿದ. "ಪರವಾಗಿಲ್ವೆ, ಏನೋ  ಹೊಸ  ಹೊಸ  blackmailing  techniques  ಕಲಿತಿದ್ದಾರೆ" ಅಂತ ನಾನು ಅಂದುಕೊಂಡೆ. ಅವನು ಶಾಪ   ಹಾಕಿದಾಗಲೂ  ನಾವೇನೂ  ಭಿಕ್ಷೆ  ಹಾಕದಿದ್ದಕ್ಕೆ  ಆತ ಕಾರಿನ  ಮುಂಭಾಗಕ್ಕೆ ಬಂದು ನಿಂತ. ಸೊಂಟದಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಒಂದು ನಿಂಬೆ ಹಣ್ಣನ್ನು ತೆಗೆದು ಏನೋ ಮಂತ್ರಿಸುವಂತೆ ನಾಟಕವಾಡಿ, ಮತ್ತೆ  ಬೆರಳುಗಳನ್ನು ಲಟ ಲಟನೆ ಮುರಿದು ಏನೋ ಶಾಪ ಹಾಕಿದ. ಭಿಕ್ಷುಕರಲ್ಲೂ ಎಷ್ಟೆಲ್ಲಾ competition ಇದೆಯಲ್ಲ, ಭಿಕ್ಷೆ ಗಿಟ್ಟಿಸಲು ಏನೆಲ್ಲಾ ತಂತ್ರಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾರಲ್ಲ ಅಂತ ಅನ್ನಿಸಿತು.

ಇನ್ನುಮೇಲಿಂದ ಕಾರಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ನಿಂಬೆ ಹಣ್ಣನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಹೋಗಬೇಕೆಂದು ಯೋಚಿಸಿದ್ದೇನೆ. ನಿಂಬೆ ಹಣ್ಣನ್ನು ನಿಂಬೆ ಹಣ್ಣಿನಿಂದಲೇ ನಿವಾರಿಸಬೇಕು! ಮೂಢ ನಂಬಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ನಂಬಿಕೆಯಿರುವವರು ಖಂಡಿತ ನಿಂಬೆ ಹಣ್ಣಿನ ತಂತ್ರಕ್ಕೆ ಹೆದರಿ ಭಿಕ್ಷೆ ಹಾಕುತ್ತಾರೆ. ಗ್ಯಾರಂಟಿ!! ನಿಮ್ಮ area ಗಳಲ್ಲೂ ಇಂಥವರು ಎದುರಾಗಬಹುದು, ಭಯಪಡಬೇಡಿ.

ನಿಂಬೆ ಹಣ್ಣನ್ನು  Tool  ತರಹ ಉಪಯೋಗಿಸಿ ಹೊಸ ಹೊಸ  blackmailing  techniques ಪ್ರಯೋಗಿಸುವ ನಪುಂಸಕರನ್ನು ನೋಡಿ,  IT ಕಂಪನಿಗಳ ಪೈಪೋಟಿ ನೆನಪಾಯಿತು,  Resume  ತುಂಬಾ  skill sets  ಪೇರಿಸಿಡಲು  ಪರದಾಡುವ   software engineers  ನೆನಪಾಯಿತು. Hmmm ...ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಸ್ಪರ್ಧೆ.  

ಪಂಚಾಂಗದಲ್ಲಿ ಚೌಚೌ-ಫಲ

ಜೂನ್ ೧೫, ೨೦೧೧, ರಾತ್ರಿ ೧೧.೫೫ ಕ್ಕೆ ಚಂದ್ರಗ್ರಹಣ scheduled ಆಗಿತ್ತು. 

ಬೆಳ್ಳಂಬೆಳಗ್ಗೆ, ನಮ್ಮತ್ತೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದ್ದರು. ರಾಯರ ಮಠದ ಪಂಚಾಂಗದ ಪ್ರಕಾರ, ಈ ಗ್ರಹಣದಿಂದ ಮಕರ ರಾಶಿಯವರಿಗೆ 'ಅಶುಭ-ಫಲ'ವಿದೆಯೆಂದೂ,  ಕೆಲವು ಪದಾರ್ಥಗಳನ್ನು ದಾನ ಕೊಡಬೇಕೆಂದೂ,  ದೇವರಲ್ಲಿ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ ಮಾಡಬೇಕೆಂದೂ ನನಗೆ (ಮಕರಿಗೆ) ಹೇಳಿದರು. 

ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದ ನಂತರ ಅಮ್ಮ ಖುಷಿ ಖುಷಿಯಾಗಿ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದರು.  ಉತ್ತರಾದಿ ಮಠದ ಪಂಚಾಂಗದ ಪ್ರಕಾರ ಈ ಗ್ರಹಣದಿಂದ ಮಕರ ರಾಶಿಯವರಿಗೆ 'ಶುಭ-ಫಲ'  ವಿದೆಯೆಂದೂ ಉದ್ಯೋಗದಲ್ಲಿ ಬದಲಾವಣೆ,  ಪ್ರಗತಿ,  ಇತ್ಯಾದಿಗಳ  ಸಂಭವನೀಯತೆಯಿದೆಯಂದೂ ಹೇಳಿದರು. 

ಪಂಚಾಂಗದ terminologies ಪ್ರಕಾರ, ಗ್ರಹಣದ ಒಳ್ಳೆಯ ಪರಿಣಾಮವನ್ನು "ಶುಭ ಫಲ" ಎಂದೂ, ಕೆಟ್ಟ ಪರಿಣಾಮವನ್ನು "ಅಶುಭ ಫಲ" ಎಂದೂ, ಕೆಟ್ಟ ಮತ್ತು ಒಳ್ಳೆಯ ಪ್ರಭಾವಗಳು ಮಿಶ್ರಿತವಾಗಿದ್ದರೆ ಅದನ್ನು "ಮಿಶ್ರ ಫಲ" ಎಂದೂ ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ. 

ಆದರೆ ವಿವಿಧ ರೀತಿಯ ಪಂಚಾಂಗಗಳು ಮಕರಕ್ಕೆ ಮಾಡಿದ ಹಾಗೆ conflict ಉಂಟು ಮಾಡಿದರೆ ಅದನ್ನು "ಚೌ ಚೌ ಫಲ" ಎಂದು ಕರೆಯಬೇಕು ಎಂದು ನಾನು ನಿರ್ಧರಿಸಿದ್ದೇನೆ!

ಉತ್ತರ ವದತು

"ಸಂಸ್ಕೃತ ಭಾರತಿ"ಯ Spoken Sanskrit Classes ಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ದಿನಗಳ ಮಾತು. ಒಮ್ಮೆ ಕ್ಲಾಸ್ ನಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಶಿಕ್ಷಕಿ, ಸಂಸ್ಕೃತ ಶಿಬಿರಗಳಲ್ಲಿ ತಾವು ಎದುರಿಸಿದ ಹಾಸ್ಯ ಸನ್ನಿವೇಶಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳುತ್ತಾ ಇದ್ದರು. ಅದರಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸನ್ನಿವೇಶ ಹೀಗಿತ್ತು.

ನಮ್ಮ ಶಿಕ್ಷಕಿ ಒಮ್ಮೆ ಶಾಲಾ ಮಕ್ಕಳಿಗಾಗಿ ಸಂಸ್ಕೃತ ಶಿಬಿರ ನಡೆಸುತ್ತಾ ಇದ್ದರು. ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಅವರು ಒಂದು ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳಿ, ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗೂ  "ಉತ್ತರ ವದತು" ಅಂತ ಹೇಳಿ ಹೇಳಿ ಮಕ್ಕಳಿಂದ ಉತ್ತರ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. "ಉತ್ತರ ವದತು" ಎಂದರೆ ಸಂಸ್ಕೃತದಲ್ಲಿ "ಉತ್ತರ ಹೇಳು" ಎಂದರ್ಥ. ಹೀಗೇ ಎಲ್ಲರೂ ಉತ್ತರ ಹೇಳಿದ ಮೇಲೆ ಅವರು ಮುಂದಿನ ಪಾಠ ಶುರು ಮಾಡಬೇಕು ಎನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಕೊನೆಯ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಹುಡುಗನೊಬ್ಬ 

"ಅಯ್ಯೋ ಮಿಸ್, ನಾನಿನ್ನೂ ವದ್ದಿಲ್ಲ" ಅಂತ  ಕೈ ಎತ್ತಿದನಂತೆ!

ಮಾತೃ ಭಾಷೆಯ ಪ್ರಭಾವ

MTI or Mother tongue influence ಬಗ್ಗೆ ನಮಗೆಲ್ಲ ತಿಳಿದಿದ್ದೆ ಇದೆ. ನಾನು ನನ್ನ ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತೀಯ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿಗಳ ಜೊತೆ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ನಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡುವಾಗ ಆದ ಕೆಲವು ಹಾಸ್ಯಮಯ ಸಂಭಾಷಣೆಗಳನ್ನು ಪಟ್ಟಿ ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ. ಇಂಥ ಎಷ್ಟೋ ಸನ್ನಿವೇಶಗಳನ್ನು ನೀವೂ ಎದುರಿಸಿರುತ್ತೀರ!

ನಾನು: Hey I am going...

ಸಹೋದ್ಯೋಗಿ: Going ಹೋಮಾ?

ನಾನು:  Are you attending the training?

ಸಹೋದ್ಯೋಗಿ: Who? me ಯಾ?

ನಾನು: See...this is Ram's BDA site
ಸಹೋದ್ಯೋಗಿ: Oh! It is in the same areaವಾ?

ಸಹೋದ್ಯೋಗಿ: I have done it this way, Okವಾ?

ಸಹೋದ್ಯೋಗಿ: You ಶ್ಯಾರ್ the file ವ್ಯಾರ್ever there is space.

ನಾನು:  I am compiling the files

ಸಹೋದ್ಯೋಗಿ: You are compiling ಆಲಾ?

ತಲೆಹರಟೆ

ಮೂವತ್ತು ವರ್ಷದ ಮಗ ಅಡ್ಡ ದಾರಿ ಹಿಡಿದು ತಂದೆ ತಾಯಿಯ ನೆಮ್ಮದಿಗೆ ಬೆಂಕಿ ಇಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ. ನಲ್ಲೀಲಿ ಕಾವೇರಿ ನೀರು ಬರತ್ತೋ ಇಲ್ಲವೋ ಗಿರಿಜಾ ಆಂಟಿ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ದಿನಬೆಳಗಾದರೆ ನೀರು. ಗುರುಬಲ ಇಲ್ಲ, ಶಾಂತಿ ಮಾಡಿಸಿದರೆ ದುಡಿಯಲು ಶುರು ಮಾಡಿ ಮಗ ಸರಿ ದಾರಿಗೆ ಬರುತ್ತಾನೆ ಅಂತ ನೆರೆಹೊರೆಯ ಹಿತೈಷಿಗಳ ಉವಾಚ. Latest ಗೋಳು ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳಲು ಆಂಟಿ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬಂದಿದ್ದರು. ಶಾಂತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಕೂಡಾ ಹೇಳಿದರು. ನಾವು ಸಮಾಧಾನದ ಮಾತನ್ನು ಹೇಳಿ ಅವರನ್ನು ಕಳಿಸಿದೆವು.

ನಾನಿನ್ನೂ "ಅಯ್ಯೋ ಪಾಪ" ದ ಮೂಡ್ ನಲ್ಲೇ ಇರುವಾಗ ನನ್ನ ಪತಿಯ ತಲೆಹರಟೆ ಉವಾಚ: "ಮೂವತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ವಾಂತಿ ಮಾಡ್ಕೊಂಡ್ ಕರ್ಮಕ್ಕೆ ಈಗ ಶಾಂತಿ ಬೇರೆ ಕೇಳು!".

ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಟೀಚರ್

ನಾನು ಓದಿದ್ದು ಒಂದು ಸಾಧಾರಣವಾದ ಕನ್ನಡ ಮಾಧ್ಯಮ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ. ಎಂಟನೆಯ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಕಾಲಿಟ್ಟೆ. ಒಂದು ತಮಾಷೆ ಕಾದಿತ್ತು. ಆ ವರ್ಷವೇ ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಯಿಂದ ಹತ್ತನೆಯ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಪಾಸಾಗಿದ್ದ ಹುಡುಗನೊಬ್ಬ ನಮ್ಮ ಪಾಲಿಗೆ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಟೀಚರ್ ಆಗಿ ಬಂದಿದ್ದ. ಅದು ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯ ಅಂತ ಮಾತ್ರ ಕೇಳಬೇಡಿ. ಹೀಗೂ ಉಂಟು! ಅದೂ ಜಿಲ್ಲಾ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ! ನಮಗೆ ಏನೂ ಅರ್ಥವೇ ಆಗಲಿಲ್ಲ. ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಗುಸು ಗುಸು, ಮುಸಿ ಮುಸಿ ನಗು. ಮೊದಲ ದಿನ ಪದ್ಯ ಹೇಳಿಕೊಡಲು ಶುರು ಮಾಡಿದ.

ಅವನ ದುರದೃಷ್ಟ, ನಮ್ಮ ಬ್ಯಾಚ್ ನಿಂದ ಸಿಲೆಬಸ್ ಬದಲಾಗಿತ್ತು, ಅವನು ಓದಿದ ಪಾಠಗಳು ಅವನ ನೆರವಿಗೆ ಬರುವಂತಿರಲಿಲ್ಲ.
ಯಾವುದೋ "ಹಳೆಗನ್ನಡ" ದಂತೆ "ಹಳೆ ಇಂಗ್ಲಿಷ್" ನಲ್ಲಿ ಬರೆದ ಓಬಿರಾಯನ ಕಾಲದ ಪದ್ಯ ಅದು. ತಲೆ ಬುಡ ಅರ್ಥ ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಅವನಿಗೂ ಅರ್ಥವಾಗಿಲ್ಲ. ಪಾಪ, ಅವನಿಗೆ ಮುಜುಗರ ಆಗಬಾರದೆಂದು ನಾವು, ಅರ್ಥ ಆದವರಂತೆ ತಲೆ ಹಾಕುತ್ತ ಇದ್ದೆವು. ಹೀಗೇ ಸಮಯ ಸಾಗುತ್ತಿರುವಾಗ, ಪದ್ಯದಲ್ಲಿ ಏನೋ ಒಂದು ಸಾಲು ಕಂಡಿತು "'T is well ..." ಅಂತ. ಅದಕ್ಕೆ ನಮ್ಮ ಹುಡುಗ, ಕ್ಷಮಿಸಿ ನಮ್ಮ ಗುರುಗಳು ವ್ಯಾಖಾನ ಮಾಡಿದ್ದು ಹೀಗೆ," 'T is well ಅಂದರೆ ಚಹಾ ಬಹಳ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ ಅಂತ". ಅಲ್ಲಿಗೆ ಅಂದಿನ ಕ್ಲಾಸ್ ಮುಗಿದಿತ್ತು.

ನಾನು ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಅಪ್ಪನಿಗೆ ವರದಿ ಒಪ್ಪಿಸಿದೆ. ಆಗ ಗೂಗಲ್ ಇರಲಿಲ್ಲವಲ್ಲ, ಹಾಗಾಗಿ ಅಪ್ಪನ ಸಹಾಯ ಕೇಳಲೇ ಬೇಕಾಯಿತು. ಅವರು ಆ ಪದ್ಯವನ್ನು ನೋಡಿದರು. " 'T is well ಅಂದರೆ ಚಹಾ ಬಹಳ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ನಾ ಮೂರ್ಖ! ಅಯ್ಯೋ 'T is well ಅಂದರೆ It is well ಅನ್ನೋದರ ಸಂಕ್ಷಿಪ್ತ ರೂಪ ಅಷ್ಟೇ!" ಅಂತ ಅಪ್ಪ ಸರಿಯಾಗಿ ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟರು. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೇ, "ಡಿಗ್ರೀ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳದೆ ಇರುವ ಹುಡುಗನನ್ನು ಹೈ-ಸ್ಕೂಲ್ ನಲ್ಲಿ ಟೀಚರ್ ಕೆಲಸ ಕೊಡುವುದು ಕಾನೂನು ಪ್ರಕಾರ ತಪ್ಪು, ಅವನಿಗೆ ಕೆಲಸ ಹೇಗೆ ಕೊಟ್ಟರು ಅಂತ ನಿಮ್ಮ ಕ್ಲಾಸ್ ಟೀಚರ್ ಗೆ ಕೇಳು" ಎಂದು ಅಪ್ಪ ನನ್ನ ತಲೆ ತುಂಬಿದರು. ಮಾರನೆಯ ದಿನ ಶಾಲೆಗೆ ಹೋದ ಕೂಡಲೇ ನಾನು ನಮ್ಮ ಕ್ಲಾಸ್ ಟೀಚರ್ ಗೆ ಚಾಚೂ ತಪ್ಪದೆ ಅಪ್ಪ ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟಂತೆ ಕೇಳಿಯೇ ಬಿಟ್ಟೆ. ಬೆಪ್ಪುತಕ್ಕಡಿ ಟೀಚರ್ ತಬ್ಬಿಬ್ಬಾದರು. "ಆ ಹುಡುಗ, ತುಂಬಾ ಜಾಣ, ಬೇರೆ ಕಡೆ ಕೆಲಸ ಸಿಗೋವರೆಗೂ ಇಲ್ಲಿ ಪಾಠ ಹೇಳಿಕೊಡುತ್ತಾನಷ್ಟೇ..." ಅಂತ ನಮ್ಮ ಟೀಚರ್ ಕಥೆ ಹೇಳಿದರು.

ಸರಿ, ಮತ್ತೆ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಪೀರಿಯಡ್ ಬಂದಿತು. ಆದರೆ ನಮ್ಮ ಗುರುಗಳ ಮುಖ ಗುರ್ರ್ ಎನ್ನುವಂತಿತ್ತು. "ನೋಡ್ರಪ್ಪ ನಾ ಕ್ಲಾಸ್ ತೊಗೊಳೋದು ಶಾರದಾಗ ಇಷ್ಟ ಇಲ್ಲಂತ, ಏನ್ ಮಾಡ್ಬೇಕು" ಅಂತ ಬಾಣ ಬಿಟ್ಟು ಮುಂದಿನ ಪಾಠ ಶುರು ಮಾಡಿದರು. ನನಗೋ ಎದೆ ಢವ ಢವ. ಅಷ್ಟು ಬೇಗ ಸುದ್ದಿ ಮುಟ್ಟಿದೆಯಲ್ಲ ಅಂತ. ನನ್ನ ತಲೆ ಹರಟೆಗೆ ಹೆಡ್ ಮಿಸ್ ಬೈಯುತ್ತಾರೇನೋ ಅಂತ ಭಯ. ನಾನು ಕೇಳಿದ್ದರಲ್ಲಿ ತಪ್ಪಿರಲಿಲ್ಲ ಆದರೂ...

ಅಂದಿನ ದಿನವೂ ನಾನು ಅಪ್ಪನಿಗೆ ವರದಿ ಒಪ್ಪಿಸಿದೆ. ಸ್ವಲ್ಪ ದಿನ ಕಾದು ನೋಡೋಣವೆಂದು ಅಪ್ಪ ಹೇಳಿದರು. ಮೂರನೆಯ ದಿನದಿಂದ ಗುರುಗಳು ಗುಪ್ತ ಗಾಮಿನಿಯಂತೆ ಎಲ್ಲೋ ಮರೆಯಾದರು. ಏನಾಯಿತೋ ಹೇಗಾಯಿತೋ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ.

ಬೆನಕ ಬೆನಕ ಏಕದಂತ

ಮೂರು ವರ್ಷದ ನನ್ನ ತಮ್ಮನಿಗೆ, ಅಮ್ಮ "ಬೆನಕ ಬೆನಕ ಏಕ ದಂತ..." ಸ್ತೋತ್ರ ಹೇಳಿಕೊಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಅದೇ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಅವನು ರೇಡಿಯೋದಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದ "ಆಗಸಕೆ ಮೋಡ ಸಂಗಾತಿ, ಆ ಲತೆಗೆ ಹೂವೆ ಸಂಗಾತಿ..." ಹಾಡನ್ನೂ ಕೇಳಿ ಕುಣಿಯುತ್ತಿದ್ದ. ಗಣೇಶನ ಸ್ತೋತ್ರ ಹಾಗೂ ಚಿತ್ರಗೀತೆ, ಈ ಎರಡನ್ನೂ ಸೇರಿಸಿ ಅವನ ಬಾಯಿಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದದ್ದು "ಆಗಸಕೆ ಮೋಡ ಸಂಗಾತಿ, ಆ ಲತೆಗೆ ಹೂವೆ ಸಂಗಾತಿ...ಓ ನಲ್ಲೇ.....ನಿನಗೇ....ಇಪ್ಪತ್ತೊಂದು ನಮಸ್ಕಾರಗಳು"!!

ನಿಮಗೆ ಗೊತ್ತಿತ್ತಾ?

ನನ್ನ ತಮ್ಮ ಐದು ವರ್ಷದ ಹುಡುಗನಾಗಿದ್ದಾಗಿನ ಮಾತಿದು. ನಮ್ಮ ಪಕ್ಕದ ಮನೆ ಅಂಕಲ್ ತಮ್ಮ ಮನೆ ಸುತ್ತ ಕಾಂಪೌಂಡ್ ಕಟ್ಟಿಸುತ್ತಾ ಇದ್ದರು. ಮನೆಯ ಮುಂದೇನೇ ಆಟ ಆಡುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನ ತಮ್ಮನನ್ನು ಅವರು ಕೇಳಿದರು, "ಮರಿ, ಮನೆಗೆ ಕಾಂಪೌಂಡ್ ಯಾಕೆ  ಕಟ್ಟಿಸ್ತಾರೆ ಹೇಳು?". ಸ್ವಲ್ಪಾನೂ ತಡ ಮಾಡದೆ ನನ್ನ ತಮ್ಮ ಹೇಳಿದ "ಆಕಡೆ ಮನೆಯವ್ರು ಈಕಡೆ ಬರ್ಬಾರ್ದು ಅಂತ".

ಶನಿವಾರ ಮಹಾತ್ಮೆ

ಹೀಗೇ ಒಂದು ಶನಿವಾರ ನಮ್ಮ ಯಜಮಾನರು ದೇವಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಬರೋಣವೆಂದರು. ಆ ದೇವಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಅವರು ಆಗಾಗ ಹೋಗುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ನನಗೇಕೋ ಅಲ್ಲಿ ಭಕ್ತಿಯೇ ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಆ ದೇವಸ್ಥಾನದ ವಾತಾವರಣ ನನಗೇಕೋ ಆ ಭಾವನೆ ತರಿಸಿದೆ. ಆದರೆ ನಮ್ಮ ಯಜಮಾನರು ‘ನಾವು ದೇವರ ಗುಡಿಗೆ ಹೋಗುವುದು ದೇವರನ್ನು ನೋಡಲು, ಅಲ್ಲಿಯ ವಾತಾವರಣ ನೋಡಲು ಅಲ್ಲ’ ಅಂತ ನನ್ನ ಗೊಣಗಾಟಕ್ಕೆ ಪೂರ್ಣವಿರಾಮ ಹಾಕಿದರು.



ದೇವಸ್ಥಾನದ ಹೊರಗೆ ಹೂವು, ತುಳಸಿ, ಕರ್ಪೂರ, ಊದಿನಕಡ್ಡಿ, ಕಪ್ಪು ಬಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿಟ್ಟ ಎಳ್ಳು-ಎಣ್ಣೆ , ಹೀಗೆ ಇವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಮಾರಾಟಕ್ಕೆ ಇಟ್ಟಿರುತ್ತಾರೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಅದು ಶನಿದೇವರ ದೇವಸ್ಥಾನ. ದೇವಸ್ಥಾನದ ಒಳಕ್ಕೆ ಹೋಗುವ ಮುಂಚೆ ಕಾಲು ತೊಳೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುವ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಇದೆ. ಎರಡು ನಲ್ಲಿಗಳು ಸತತವಾಗಿ ನೀರನ್ನು ಧಾರಾಕಾರವಾಗಿ ಸುರಿಸುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತವೆ. ಜನರು ಸಾಲಾಗಿ ಬಂದು ಆ ನಲ್ಲಿಯ ಕೆಳಗೆ ಕಾಲು ತೊಳೆದುಕೊಂಡು ಒಳಗಡೆ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ಶನಿವಾರದ ದಿನ ಜನಸಂದಣಿ ಹೆಚ್ಚಾಗಿರುವುದರಿಂದ ನಲ್ಲಿಗಳನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸುವ ಮಾತೇ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಬೇರೆ ದಿನದ ವಿಷಯ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.

ನಾನು ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಸುಮ್ಮನೆ ಯೋಚನೆ ಮಾಡಿದೆ. ಒಂದು ವೇಳೆ ಉತ್ತರ ಕರ್ನಾಟಕದ ಜನ ಯಾರದರೂ ಈ ನಲ್ಲಿಯನ್ನು ನೋಡಿದರೆ, ತಕ್ಷಣವೇ ಹತ್ತು ಕೊಡಗಳನ್ನು ತಂದು ನಲ್ಲಿಯ ಕೆಳಗೆ ಸಾಲಾಗಿ ಇಡುತ್ತಿದ್ದರೇನೋ ಅಂತ! ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಜನ ಹೋದ ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ಯಾವ ಕೋಟಿ ಪುಣ್ಯದ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ಮಾಡಿದ್ದರೋ ಏನೋ, ಕುಡಿಯುವ ನೀರಿನ ಒಂದೊಂದು ಹನಿಗೂ ಪರಿತಪಿಸುತ್ತಿರುವ ಉತ್ತರ ಕರ್ನಾಟಕದ ಜನ ಒಂದು ಕಡೆಯಾದರೆ, ಕುಡಿಯುವ ನೀರಿರಲಿ, ಚೆಲ್ಲಿ ವ್ಯರ್ಥ ಮಾಡಲು ಕೂಡಾ ಈ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಜನ ನೀರನ್ನು ಪಡೆದಿದ್ದಾರೆ.

ದೇವಸ್ಥಾನದ ಒಳಗೆ ಹೋಗಿ ದೇವರ ದರ್ಶನ ಮಾಡುತ್ತಿರುವಾಗ ಅರ್ಚಕರು ದೇವರಿಗೆ ಮುಡಿಸಿದ ಹೂವು ಅಥವಾ ತುಳಸಿಯ ಗೊಂಚಲನ್ನು ಪ್ರಸಾದವಾಗಿ ಕೊಡುತ್ತಾರೆ. ಜನರು ಭಯ ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಸ್ವೀಕರಿಸುತ್ತಾರೆ. ತುಂಬಾ ಜನಸಂದಣಿಯಿದ್ದರೂ, ಪೀಕಲಾಟವಿದ್ದರೂ ಜನರು ನುಗ್ಗಿ ನುಗ್ಗಿ ಈ ಪ್ರಸಾದವನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಕೆಲವರಿಗೆ ಸ್ವೀಕರಿಸುವವರೆಗೆ ಮಾತ್ರ ಪ್ರಸಾದಕ್ಕೆ ಮಹತ್ವ, ತುಳಸಿಗೆ ಮೌಲ್ಯ. ಅದಾದ ನಂತರ ಅದು ಕಸ ಮಾತ್ರ. ಪ್ರದಕ್ಷಿಣೆ ಹಾಕುವಾಗ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಗರ್ಭಗುಡಿಯ ಹಿಂದೆ ಕಿಟಕಿಯಲ್ಲಿ, ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಹೂವನ್ನೂ, ತುಳಸಿಯನ್ನೂ ಎಸೆದು ಕೈ ಝಾಡಿಸಿಕೊಂಡುಬಿಡುವುದು. ಈ ಪ್ರಸಾದ ಕೈಗೆ ಅಷ್ಟು ಭಾರವಾಗಿದ್ದರೆ ಅದನ್ನೇಕೆ ಅರ್ಚಕರಿಂದ ಪಡೆಯಬೇಕು? ಸುಮ್ಮನೆ ಹಾಗೇ ಹೋದರೆ ಶನಿದೇವ ಶಾಪ ಕೊಡುತ್ತಾನೆಯೇ? ಒಂದು ವೇಳೆ ಪ್ರಸಾದವೆನ್ನುವುದು ತಿನ್ನುವ ಪದಾರ್ಥವಾಗಿದ್ದರೆ ಅದು ಗುಡಿಯ ಹೊರಗೆ ಬರುವಷ್ಟರಲ್ಲಿಯೇ ಖಾಲಿಯಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತದೆ. ಸತ್ಯನಾರಾಯಣನ ಪ್ರಸಾದ, ಕೋಸಂಬರಿ, ಗುಗ್ಗುರಿ, ರಾಮನ ಪ್ರಸಾದ, ತೀರ್ಥ, ಪಂಚಾಮೃತ ಇವನ್ನು ಯಾರಾದರೂ ಕಿಟಕಿಯಲ್ಲಿ, ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ, ಕಾಲಲ್ಲಿ, ಚೆಲ್ಲಿ ಬರುವುದನ್ನು ನೀವು ನೋಡಿದ್ದೀರಾ?


ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಸ್ವಚ್ಛತೆ, ಮಡಿ-ಮೈಲಿಗೆ, ಎಂಜಲು-ಮುಸುರೆ ಇತ್ಯಾದಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಕಾಳಜಿಯಿರುತ್ತದೆ(ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲ, ಅದು ಬೇರೆ ವಿಷಯ ಬಿಡಿ!). ಆದರೆ ದೇವಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟು ಜನರಿಗೆ ಸ್ವಚ್ಛತೆಯ ಪರಿವೆ ಇರುತ್ತದೆ ಹೇಳಿ? ಇಂದು ನಾನು ದೇವಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಹಾಸ್ಯಮಯ ದೃಶ್ಯವೊಂದನ್ನು ಕಂಡೆ. ಒಂದು ಹೆಂಗಸು ಪಾಪ ಕರ್ಚೀಫ್‌ ತಂದಿರಲಿಲ್ಲ. ಪಂಚಾಮೃತವನ್ನು ಕುಡಿದು(ನೆಕ್ಕಿ) ಆಕೆಯ ಕೈ ಅಂಟಂಟಾಗಿತ್ತು. ಕರ್ಚೀಫ್‌ ಬೇರೆ ತಂದಿರಲಿಲ್ಲ. ಸೆರಗಿಗೆ ಒರೆಸಲು ಮನಸ್ಸಾಗಲಿಲ್ಲವೆಂದು ಕಾಣುತ್ತದೆ, ಅದಕ್ಕೆ ಆಕೆ ಪ್ರದಕ್ಷಿಣೆ ಹಾಕುವಾಗ ನಿಧಾನವಾಗಿ(ಹಿಂಜರಿಕೆಯೇನೂ ಇಲ್ಲದೆ) ದೇವಸ್ಥಾನದ ಗೋಡೆಗೆ ಒರೆಸಿದಳು. ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಪುಣ್ಯಾತ್ಮೆ ಅಶ್ವತ್ಥ ವೃಕ್ಷಕ್ಕೆ ಪ್ರದಕ್ಷಿಣೆ ಹಾಕುವಾಗ ಹಾಗೆಯೇ ಮರಕ್ಕೆ ಕೈ ಒರೆಸಿದಳು. ಮರವನ್ನು ಮುಟ್ಟಿ ನಮಸ್ಕಾರ ಮಾಡಿದಂತೆಯೂ ಆಯಿತು, ಕೈಗೆ ಅಂಟಿದ್ದನ್ನು ಒರೆಸಿದ ಹಾಗೆಯೂ ಆಯಿತು. ಏಕೆ, ಮಡಿ-ಮೈಲಿಗೆ ದೇವರಿಗೆ ಬೇಕಾಗಿಲ್ಲವೇ?


ಸರಿ, ಇನ್ನು ಶನಿದೇವರಿಗೆ ಎಳ್ಳಿನ ದೀಪ ಹಚ್ಚುವ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ. ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಹೋಮಕುಂಡದಂಥ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಅಗ್ನಿಯಿರುತ್ತದೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಪ್ರದಕ್ಷಿಣೆ ಹಾಕುತ್ತಾ ಅದರಲ್ಲಿ ಒಂದೊಂದೇ ಎಳ್ಳಿನ ದೀಪವನ್ನು ಹಾಕಬೇಕು. ಒಂದು ಕಪ್ಪು ಬಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಎಳ್ಳನ್ನು ಹಾಕಿ, ಅದನ್ನು ಎಣ್ಣೆಯಲ್ಲಿ ಅದ್ದಿ, ಅಂಥ ಗಂಟುಗಳನ್ನು ಕಾಗದದ ಪೊಟ್ಟಣಗಳಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿ ಮಾರಾಟ ಮಾಡುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಇಂಥ ಪೊಟ್ಟಣಗಳನ್ನು ಕೊಂಡಂಥ ಭಕ್ತಾದಿಗಳು(ಅವರಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟು ಜನರಿಗೆ ಅದರ ಮಹತ್ವ ಗೊತ್ತಿರುತ್ತದೆಯೋ, ಆ ಶನಿದೇವರಿಗೇ ಗೊತ್ತು!) ಅಗ್ನಿಯ ಕುಂಡದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಎಳ್ಳಿನ ದೀಪವನ್ನೂ ಉರಿಸುತ್ತಾರೆ.

ಅಗ್ನಿಯ ಕುಂಡದ ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ, ಕಾಗದವನ್ನು ಎಸೆಯಲು ಕಸದ ತೊಟ್ಟಿಯನ್ನಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಕಸದ ತೊಟ್ಟಿಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆ ಕಾಗದದ ರಾಶಿ. ಜನರಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪವಾದರೂ ವಿವೇಚನೆ ಬೇಡವೇ? ದೇವಸ್ಥಾನದ ಈ ಭಾಗವನ್ನು ಕಸದ ತೊಟ್ಟಿಯನ್ನಾಗಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಇಂಥ ವಾತಾವರಣದಲ್ಲಿ ತನ್ನನ್ನು ತಂದು ಕೂರಿಸಿದ್ದಾರಲ್ಲಾ ಎಂದು ಶನಿದೇವನಿಗೆ ಕೋಪ ಬರುವುದಿಲ್ಲವೇ? ದೇವಸ್ಥಾನದಿಂದ ಹೊರಬಂದ ಮೇಲೆ ನಾನು ನಮ್ಮ ಯಜಮಾನರಿಗೆ ಈ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಹೇಳಿದೆ. ಆಗ ಅವರೂ ಅದಕ್ಕೆ ಒಪ್ಪಿದರು. ಸದ್ಯ, ದೇವಸ್ಥಾನದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಸುಧಾರಿಸುತ್ತದೆಯೋ ಇಲ್ಲವೋ, ಶನಿದೇವ ಪ್ರಸನ್ನನಾಗುತ್ತಾನೋ ಇಲ್ಲವೋ, ಆದರೆ ನಮ್ಮ ದೇವರು(ನಮ್ಮೆಜಮಾನರು)ನನ್ನ ಮಾತಿಗೆ ‘ಹೂಂ’ಗುಟ್ಟಿದರಲ್ಲ ನನಗದಷ್ಟೇ ಸಾಕೆಂದು ನಾನು ಸುಮ್ಮನಾದೆ.